به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی علیزاده موسوی، نماینده ولی فقیه در بنگلادش و معاون نماینده ولی فقیه در امور مذاهب در شبه قاره هند در نشست علمی «فاطمه زهرا (س)، زن و هویت اجتماعی» به ایراد سخن پرداخت که گزیده ای از آن بدین شرح است:

* مدرنیته؛ نگاه مادی به نقش های جنسیتی زن:

از هویت و نقش زن در جهان امروز، تعریف دقیق نشده و لذا براساس آموزه های مدرنیته، هویت حقیقی و نقش ذاتی زن، دچار تحریف های ذیل گردیده است:

۱) تشابه محوری: که تشابه محوری با مرد به جای تناسب محوری با ظرفیت زنانگی او رواج یافته است.

۲) کالاپنداری جنسیتی: رنسانس درغرب، در واکنش به عملکرد ناپسند کلیسا، آرامش و لذت معنوی را سیر و صیرورت یا سیرت و صورت مادی داده و در نظام مردسالار غربی، زن برای تامین لذت او به کالای جنسی بدل گردید. این شیء وارگی و کالاپنداری زن، موجب رهایی زن از پوشیدگی گردیده وجسم لطیف او برای جذابیت سینما، جلب مشتری و بهره مندی های جنسی، خرج می شود.

متاثّر از این نگاه جنسیتی، زن غربی در معرض صدمات زیر قرار گرفته است:

الف) تجارت جنسی: پس از تجارت سلاح و مواد مخدر، سومین تجارت پر سود غرب به شمار می آید.

ب) تضییع حقوق ذاتی: هجوم اندیشه ی مدرن، هم به لحاظ حقوقی، حق زن را تضییع نموده و سبب تغییر در نقش های ذاتی او گردیده و لذا همجنس بازی و استفاده شهوانی از حیوانات و سقط جنین، دوری از فرزندآوری و فرزند پروری را موجب گردید.

ج) تحمیل نقش های ظالمانه: هم به لحاظ قانونی، او را از جایگاه مناسبش جدا نموده و بدون توجه به ظرفیت ذاتی او، کارهای شاقه و سخت را بر جسم لطیف او تحمیل نمود.

* اسلام؛ نگاه انسانی به نقش های ذاتی زن:

تامل درآموزه های اسلامی، سیره وسنت رسول خدا(ص) و حضرت زهرا(س) و مرور زندگانی حضرت خدیجه(س) و زینب(س) نشان می دهد که متعالی ترین نگاه به هویت وجایگاه زن را دین اسلام دارد. فاطمه زهرا(س) بهترین الگوی زن مطلوب است؛ آن حضرت:

۱) میان دو حوزه جنسیتی و انسانی تفکیک نمود.

۲) حوزه خصوصی و عمومی حیات یک زن را به جهانیان معرفی نمود؛ چراکه زنان بنا بر ویژگی های فیزیولوژیک خویش، ذاتیات خاص دارد، که ازجمله مادری دارای عاطفه و بنیان خانواده و انسان ساز است، که خود را فدای تربیت وحفاظت از فرزند نموده و هفت سال نخستین زندگی هر انسانی باید در دامن و تحت تربیت مادر سپری گردد. هرچند در نقش های جنسیتی از مرد متمایز است، اما بنا به خصوصیات انسانی، بامرد برابر است.

* آسیب های حضور اجتماعی زنان:

حضور اجتماعی زنان، سه آفت بارز و زیان بار را در پی آورده است:

۱) بدل شدن نقش ها: که مرد با آرایش زنانه بیرون میآید و زن با هیبت مردانه به منزل می رود.

۲) از بین رفتن نقش های تکوینی زن: عدم عمل به نقش های ذاتی همچون مادری، خانه داری، تربیت، شوهر داری و.... با مشغولیت های بیرونی.

۳) سستی یا از هم پاشیدن بنیان و نظام خانواده: در اثر تبدیل و تغییر نقش ها، نارضایتی، ناسازگاری، دلسردی، طلاق عاطفی، تخریب روابط و شک و شبهات و.. بروز نموده و بنیان خانواده متزلزل و مضمحل می گردد.

* بایسته های حضور اجتماعی زنان:

سیره ی حضرت زهرا(س) بهترین الگو برای رهایی از این آفت ها و مدیریت مطلوب نقش های ذاتی و اجتماعی در دو حوزه خصوصی و عمومی زندگی است.

آن حضرت، هم فعالیت اجتماعی و سخنران در جمع داشت و هم به نقش خانوادگی اهمیت داده و در آخرین لحظات عمر نیز از حمام دادن و شانه زدن موی فرزندان غافل نشد؛ لذا بر اساس سیره ی حضرت زهرا(س) در حضور اجتماعی زنان باید این شرایط مراعات گردد:

۱) ویژگی های انسانی وی مورد توجه باشد و نه ویژگی های جسمی و جنسیتی: زن تا جایی مجاز به حضور در اجتماع است که نگاه به وی، جنسیتی نباشد، بلکه انسانی باشد؛ یعنی ایفای نقش او به خاطر انسانیت وی بوده و او را به خاطر انسانیت وی استخدام کرده باشند و نه به خاطر جنسیت و سوء استفاده از جذابیت های جسمی و جنسی وی.

۲) نقش ها و ویژگی های ذاتی وی بر نقش ها و ویژگی های اجتماعی ترجیح داده شود: نقش کارمندی و دیگر نقش های اجتماعی، موجب تضعیف مادری و انسان سازی و تضعیف حقوق و ویژگی های جسمی همچون لطافت و عاطفه مندی وی نگردد.

۳) حوزه خصوصی زندگی وی در نقش های عمومی باید محفوظ بماند: در روابط اجتماعی، نظر به جسم و جنسیت وی نبوده و حرمت خصوصیت های زنانگی او حفظ شده و امور جنسیتی و خصوصی وی در حریم خانواده نگه داشته شود.

با این نگاه، زیاد بودن محصلان زن در صورتی که سبب نابودی نقش ذاتی زنان گردد و یا مردی به خاطر حضور وی بی کار شود، امتیاز و افتخار به شمار نمی آید؛ چرا که اساسا زن برای کار خلق نشده است، بلکه او نقش انسان سازی داشته و لذا نگاه به او از منظر اسلام، نباید جنسیتی وجسمی باشد، بلکه می بایست انسانی و ناظر به نقش های ذاتی و تکوینی او باشد. به دلیل اهمیت حفظ نقش ها است که جهاد زن، شوهرداری نیکو و جهاد مرد، کار کردن و غلامی برای خانواده است.